Macchu Picchu

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover. We gingen naar Macchu Picchu! Dit is DE grote trekpleister van Peru, als je die gezien hebt, kun je eigenlijk naar huis. Maar dat gaat nog niet gebeuren :p

We, dat is Matthias, Amelia (een meisje uit Lima die studeert in Canada, ze is hier voor vrijwilligerswerk) en ik, vertrokken vrijdagavond met de bus naar Quillabamba. Matthias is namelijk nogal enthousiast over eten en hij wilde zien waar het fruit vandaan komt. We kwamen om 4 uur in de ochtend in Quillabamba aan. Iets vroeger dan gepland, dus moetsten we op zoek naar een hostel. We hadden geluk, want er was nog 1 kamer vrij, met maar 1 bed. Matthias moest dus op de grond slapen.

Een vriend van Dennis zou ons een rondleiding geven. We stonden dus vroeg op, ik denk dat ik die nacht maar 2 uur geslapen heb :o
Helaas had die vriend pas om 9.30 tijd voor ons, en kwam hij ook nog eens iets van een half uur later aan. Toen konden we dus niet meer naar de fruitteelt kijken. We zijn daarom maar naar een dierentuin gegaan. Hier worden zielige dieren opgevangen die later naar een andere dierentuin worden gebracht.

´s Middags gingen we met een busje richting het plaatsje Agua Calientes. Ik dacht dat er geen einde aan de tocht zou komen. We gingen hoger en hoger over zanderige weggetjes. Ik werd gewoon misselijk van al die bochten en hobbels. De rit duurde wel iets van 3 uur. Ik had het gevoel of we ergens naar toe gingen waar nog nooit mensen waren geweest. Maar we eindigden in een stadje. Hier moesten we een taxi nemen naar het treinstation. Onderweg zag ik voor het eerst een echte waterval, schitterend!
We moesten een kaartje kopen, maar er was heel lang niemand achter het loket. De trein vertrok keurig op tijd, maar reed toen weer terug. Blijkbaar hadden we de afslag gemist :p

Nadat we onze spullen naar het hotel gebracht hadden en na een (warme!) douche genomen te hebben, gingen we op zoek naar een restaurant. Achteraf gezien hadden we kunnen weten dat het eten niet lekker zou zijn. Zo waren er geen andere klanten. Ook hingen er oranje en groene lampen. Die hadden ze waarschijnlijk opgehangen zodat je niet kon zien wat voor kleur je eten had. Het eten was erg vies. Zo had ik bijvoorbeeld tomatensoep waar nog nooit een tomaat ook maar bij in de buurt geweest was. Na dit eten ben ik helaas een beetje erg ziek geworden, maar nu gaat het wel weer beter.

We waren eigenlijk van plan om 4 uur op te staan, maar mijn wekker ging niet af. Matthias ging om 6 uur op pad, omdat hij de berg naar Maccu Picchu wilde beklimmen. Amelia en ik namen om half negen de bus.
Toen we boven kwamen zag ik voor het eerst Macchu Picchu in het echt. Of beter gezegd, ik zag waar het hoorde te liggen. Maar het leek net of God de wereld had uitgegumd. Zo vreemd, je kon echt niks zien. We hebben 5 uur moeten wachten voordat we wat konden zien. In de tussentijd gingen we op zoek naar de Inca-brug. Die was spectaculair, hij bestond wel uit 4 boomstammen! :s

Wachten op het verschijnen van Macchu Picchu was het echter meer dan waard. De mist gaf het iets extra geheimzinnigs. Iedere keer verscheen en verdween het weer. De sfeer die de plek uitademt is erg rustgevend en vredig.

We moesten 2 uur wachten op de trein die ons terug zou brengen naar Cusco. Ik had geluk, want toen we ergens koffie gingen drinken, begon net de wedstrijd Nadal-Söderling. Het was echt leuk om hem weer eens te zien spelen. En zo goed ook!

De trein was erg luxe, met hele grote zachte stoelen. Dat mocht ook wel voor die prijs ;p Na de trein moesten we nog met een busje. Ze draaiden er panfluit muziek. Ik denk dat ze ons de "real Peruvian experiance" wilden meegeven. Matthias en ik hadden geluk want de bus zette ons achter ons huis af. Ik heb maar niet gekeken hoe laat we thuis kwamen, want ik moest de volgende dag alweer om 6.30 uur op.

Het was een vermoeiend weekend, maar zeker een geweldige belevenis!

Ps. Ik heb eindelijk de tijd gehad om veel foto´s op het net te zetten.

http://picasaweb.google.com/118113282141925043329

Veel kijkplezier!